"Zou je liever blind of doof worden?" is iets waarover ik wel eens nadenk. Ik bedoel dus niet aangeboren, want dan weet je niet beter. Nee, je hebt altijd kunnen zien en kunnen horen, en je hebt nu de keuze: liever blind of doof worden? Zoals altijd is er voor allebei wel wat te zeggen. Ondanks dat het allebei als handicap wordt aangemerkt, denk ik dat blindheid over het algemeen, als een grotere handicap zal worden gezien dan doofheid. Je zal alle dagelijkse routinehandelingen opnieuw moeten uitvinden. Autorijden gaat niet meer, je bent gebonden aan het openbaar vervoer. Boodschappen doen wordt een crime, zoniet onmogelijk. Koken, TV kijken, sporten, lezen: je zal braille moeten leren. Ik denk dat veel mensen liever voor doof dan blind zullen gaan. Ik heb hier zelf nu een aantal keer diep over nagedacht en toch denk ik dat ikzelf liever blind dan doof zou zijn. Waarom? Alles wat je ooit in je leven hebt gezien, heb je opgeslagen in je geheugen. Wil je de herinnering herbeleven, dan zul je of terug moeten gaan naar die specifieke plek, of teruggaan in je geheugen. Wanneer je teruggaat in je geheugen kun je ook makkelijk de sfeer en je gevoel van destijds erbij oproepen. Het zit immers in je geheugen. Voor wat betreft audio heb je niet hetzelfde geheugen. Je herinnert je wel de noten van een bepaald muziekstuk, maar het gevoel kun je niet herbeleven in je geheugen. Dit kun je alleen wanneer je dat muziekstuk hoort. En dat gevoel zal ook elke keer anders zijn, afhankelijk van de stemming waarin je je bevindt. Is het ook zo erg om blind te worden? Vroeger was alles beter, mooier. De degradatie en aftakeling van deze wereld blijft je bespaard, wanneer je de wereld bevriest en alleen nog herinnert zoals ze was. Terwijl een muziekstuk altijd hetzelfde blijft, hoe vaak je het ook speelt. Nee, hoe afhankelijk ik ook zou worden van anderen, wanneer ik blind zou zijn, ik zou het toch prefereren boven doofheid.
