Ondanks dat ik met de invulling van de verschillende tabbladen nog niet klaar ben, wil ik toch alvast iets bloggen wat me is overkomen. Ik was op een cursus met een klein groepje mensen en de cursusleider. Iedereen maakt regelmatig notities in zijn eigen schrijfblok. De cursusleider had geen pen bij zich en wilde ook iets opschrijven en vroeg me mijn pen even te leen. Vervolgens bleef hij de pen vasthouden en ermee spelen. Ik durfde niet goed de pen terug te vragen, ik weet ook niet precies waarom. Ik denk dat ik mijn stoornis aan dit clubje mensen nog niet bekend wil maken, en bang was om door de mand te vallen, wanneer ik de pen zou terugvragen. Wat er vervolgens gebeurde schrijf ik toe aan mijn autisme-stoornis. Ik denk dat dat wel een plausibele aanname is. Vanaf het moment dat hij met mijn pen aan het spelen was, ongeacht of ik hem nu direct nodig had om iets te noteren of niet, want dat was niet eens het geval, kon ik me niet meer concentreren op zijn verhaal en zat een beetje in mijn lesboek te staren, zat in mijn eigen wereldje en vermeed oogcontact. Normaal gesproken probeer ik enthousiast zo ongeveer de woorden uit hem te trekken, maar ik kon nu aan niets anders denken, dan aan het feit dat mijn pen in zijn handen was. Pas op het moment dat hij naar het schoolbord liep om iets op te kalken, pakte ik mijn pen terug, en verdween langzaam het afwijkende gedrag van mij. Ik kon me weer concentreren en was weer gedreven aan het luisteren naar zijn verhaal. Hoe dit gedrag precies komt, weet ik niet. Misschien heerst het "mijn en dijn" gevoel bij mij heel sterk. Misschien is 't het idee dat ik de controle over iets kwijt ben. Ik zal wat dieper in mezelf moeten gaan graven om daar precies achter te komen. Wat ik wel weet, is dat ik in het vervolg twee pennen mee zal nemen naar de cursus, om een eventuele herhaling hiervan te voorkomen. Het is weer een gevalletje aanpassen van mijn kant, vrees ik. Iets wat ik veel heb gedaan en veel doe, om te proberen zoveel mogelijk "in te blenden".
